ความรัก . . . กับ . . . อารมณ์ เหมือนซ้ายและขวา
ถ้าคิดจะรัก ต้องมีสติ คิดไตร่ตรอง
เพราะความรัก . . . มีสองฟาก
ถ้ามีสิ่งดีๆ อีกฟากหนึ่งมักมีสิ่งร้ายๆ เสมอ
อย่าเอาอารมณ์มาตัดสินความรัก
เพราะความรักมักสวนทางกับอารมณ์ . . .
สำหรับคนที่มีอารมณ์ . . . เหนือ . . . ความรัก
มักจะทำให้ “รัก” กลาย เป็นบ่อเกิด แห่งการร้างลา . . .
พอพายุผ่านไปแล้ว . . .
ถึงจะรู้สึกว่าศูนย์เสียสิ่งที่มีค่าในชีวิตไป
เพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ . . .
อย่าปล่อยให้ อารมณ์ลิขิตความรัก
ลองทบทวนสิ่งดีๆ ที่เคยทำร่วมกัน
และถ้ายังรู้สึกดีๆ ที่จะรักอยู่ . . .
ก็จงอย่าริที่จะเลิกรัก
แต่สำหรับบางคน . . .
ลองตั้งคำถาม กับตัวเองมาหลายครั้ง
ทบทวนเรื่องราวมาหลายครา . . .
ก็ยังหาความรู้ดีๆ ของคนรักไม่เจอ
หากเป็นเช่นนี้ . . .
ก็จง “เลิกรัก” เถิด
แต่ขอให้เลิกแบบ มีความรู้สึกดีๆ ให้กัน
เผื่อสักวันจะกลับมา รักกันอีก . . .
กับชีวิตที่ผ่านไป ผู้คนมากมายผ่านเข้ามาในชีวิตฉัน เหนื่อยนะ….กับเรื่องราวในแต่ละวัน ท้อแท้กับมันเหมือนกันในบางเวลา
อาจดูว่าฉันแข็งแกร่ง แต่บางเรื่องฉันก็อ่อนแอได้ ผู้หญิงนะไม่ใช่ผู้ชาย…ที่จะให้เข้มแข็งได้ตลอดเวลา
ต่อให้เป็นผู้ชายก็เถอะ ถ้าอ่อนแอวันไหนก็ท้อแท้ได้ไม่ใช่หรอ ??
เกิดมาเป็นมนุษย์ดูเลิศเลอ….แต่มีปัญหาให้เจอะเจอนับร้อยพัน
น้ำตาช้วยผ่อนคลายความทุกข์ ถ้าสนุกก็ยิ้มหัวเราะร่า ไม่นานเรื่องราวก็เชือนชา….ร้างลาไปจากหัวใจ
มีใครบ้างไม่เคยท้อแท้ ?? ไม่เคยอ่อนแอในวันที่หวันไหว
มีใครบ้างไม่เคยเสียใจ ?? ไม่ว่าวันไหน…ใครบ้างที่ดูเข้มแข็ง (ตลอดเวลา)
คงไม่ใช่ฉันแน่ ๆ เพราะฉันช่างอ่อนแอและหวั่นไหว
ร้องไห้กับเรื่องราวที่ไม่ถึงตาย……ถึงคราวร้องไห้กลับไม่เสียน้ำตา
ชีวิตมีหลายรูปแบบ แล้วแต่ใครจะเจอะเจอแบบไหน
*** ฉันคงทำบุญมาน้อยไป เลยเจอชีวิตที่โหดร้ายตลอดมา…..เจอแต่เรื่องราวไร้ค่า “ไม่น่าจดจำเสียเลย” ***
อาจจะเน่า…..แต่มันก็จริงไม่ใช่หรอ ?? เป็นไงบ้างคะเอามาเเลกให้อ่านนะคะ
ใครมาต่อ อะ อยากรู้จัง ตอนแรก คิดว่าจะเป็นคนรู้ใจโชคซะอีก
คุณเคยมีเพื่อนสนิทสักคนไหม
คนที่มันบ้าๆ บอๆ แต่กล้าลุยกับคุณทุกสถานการณ์
ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องถูกหรือผิด…ถึงไหนถึงกัน
…เวลาที่คุณอยู่ใกล้มัน คุณเองก็บ้าบอไปกับมันด้วย
คุณกลายเป็นเด็กในร่างยักษ์ หลุดพ้นจากขอบเขต กฏเกณฑ์ต่างๆ
ในหัวของคุณเต็มไปด้วยจินตนาการ
โครงการร้อยแปดพันเก้าที่คุณจะทำกับมัน
…คนที่มีเรื่องเล่าสู่กันฟังไม่รู้จบ
คนที่คุณไม่ต้องคอยแคร์ความรู้สึกมันสักเท่าไหร่
มันทำให้คุณเป็นตัวของตัวเอง
…คนที่ค่อยๆ หายตัวไปในกาลเวลา
แต่แว๊บ..เข้ามาเสมอเวลาที่คุณอ่อนแอ…
…วันนี้…เพื่อนคนนั้นของคุณอยู่ที่ไหน
ยังอยู่ใกล้ๆ คุณอยู่หรือเปล่า คุณยังโทรหามันอยู่ไหม
มันยังบ้าๆ บอๆ อยู่เหมือนเดิมหรือเปล่า
…หรือว่าคุณเองที่มีความบ้าในเลือดน้อยลง
คุณไม่เจอมันนานแค่ไหนแล้ว ไม่ได้มองตาคุยกันนานแค่ไหน
… นานแค่ไหนที่คุณไม่ได้สัมผัสเพื่อนของคุณอย่างเดิม
หรือคุณเองก็ลืมความรู้สึกเหล่านั้นไปแล้ว
ที่คุณไม่กล้าวิ่งไล่เตะมัน อย่าอ้างว่าคุณอายุมากขึ้น
ที่คุณไม่กล้าแย่งของกินจากมือมัน
อย่าอ้างว่าคุณมีมารยาท
คุณกลับไปเยี่ยมบ้านต่างจังหวัดโดยไม่ชวนมัน
อย่าอ้างว่าถึงชวนมันก็คงไม่ว่าง
…อะไรที่เปลี่ยนไป เวลา…หรือความรู้สึก…
สังคม…หรือความสัมพันธ์…อะไรที่เปลี่ยนแปลง
คุณ…หรือเขา…หรือใคร…คุณถามตัวเองหรือเปล่า
หรือรอให้ใครถาม
รู้สึกอย่างไรที่เขาเปลี่ยนไป แล้วเคยถามเขาไหม
เขารู้สึกอย่างไร…ที่คุณเปลี่ยนไป
หากเกิดคำถามเหล่านี้ขึ้นในใจ
ไม่ว่าคุณจะมีคำตอบหรือไม่
ไม่ว่าคุณจะต้องการคำตอบหรือเปล่า
ขอบเขตหรือกฏเกณฑ์ที่คุณไม่เคยมีกับเพื่อนคนนี้
มันเกิดขึ้นแล้วต่อหน้าต่อตาคุณ
แต่คุณก็ตอบกับตัวเองว่า ”ช่างมัน”
ปล่อยให้เพื่อนคนนึงกลายเป็นคนที่ไร้ตัวตนต่อไป
…แต่ถ้าคุณไม่เคยตั้งคำถามเหล่านี้เลย
รู้ไว้ด้วย คุณเสียเพื่อนดีๆ ไปคนนึง
และโลกนี้มีคนแปลกหน้าเพิ่มขึ้นมาอีกคน
ปล. คุณรู้ไหม ขณะที่คุณกำลังนั่งอยู่ตรงนี้
เพื่อนคนนั้นของคุณ…อาจจะถามตัวเองอยู่ก็ได้
ว่ามันทำผิดอะไร…มันจึงเลือนหายไปจากชีวิตคุณ
ไม่ใช่คนรู้ใจคะ เเค่อยากรู้จักพี่โชคเลยเเวะมาอะคะ
นามสกุลเดียวกะ โชคเลยนิ โค้วสกุล อ่ะ
อืม โชค นายเหมือนเราเลยอ่ะ ว่างๆ จิบเบียร์คุยกันหน่อยดีไหม
มีญาติมาเยี่ยมน่ะ ช่วยจัดงานต้อนรับหน่อยสิ