Diary

อันนี้เป็นแรงบันดาลใจอย่างหนึ่งครับ ที่อยากจะทำคอร์สเรียนออนไลน์ไว้สักอัน โดยจะนำความรู้ความเข้าใจทีี่ตัวเองมีอยู่มาลองเขียน พูด และอธิบายออกมาเป็นวิธีการผ่าน video โดยจะใช้ระยะเวลาสั้นๆ สักคอร์สละ 5 นาที สอนทำเรื่องง่ายๆ แบบให้ทำแล้วรู้สึกสนุกโดยคอร์สที่ผมตั้งใจจะทำก็มีอยู่ประมาณนี้ที่คิดไว้นะครับ

1. การใช้งาน exel จำพวก pivot และ power pivot
2. การเขียนภาษา python เพื่อคำนวณค่าต่างๆ หรือดึงข้อมูลมาทำ report อัตโนมัติ ตรวจหวย อะไรประมาณนี้
3. วิธีการรับสัญญาณดาวเทียมและติดต่อดาวเทียมวิทยุสมัครเล่น

ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นแผนที่อยู่ในใจครับ และจะทำได้ดีแค่ไหนอะไรยังไงต่อไป เดี๋ยวมาตามอัพเดทอีกทีครับ

เมื่อวานนี้ 26-กันยายน-2563 เป็นวันครบรอบวันเกิดลูกสาวครบ 3 ขวบ

ผมเขียนสรุปบทการเรียนรู้มาราธอนออกมาเป็นโมเดลประมาณนี้ครับ

มาราธอน เป็นเกม เหมือนกับการจำลองชีวิตขึ้นมาหนึ่งชีวิต ตั้งแต่เริ่มเกิด จนถึงตาย เป็นจุดสิ้นสุด ในระหว่างทางก็จะมีสิ่งต่างๆ เข้ามา ส่วนมากจะเป็นอารมณ์ความรู้สึก ที่เข้ามาคอยกระทบจิตใจเรา บางทีเราไปแวะข้องเกี่ยวอยู่กับอารมณ์เหล่านั้น ทำให้เป้าหมายใหญ่ที่เราจะไปถึงก็จะยิ่งช้าลง

และยิ่งเราไม่หยุดวิ่ง เราซอยเท้าไปเรื่อยๆ เมื่อเราหันกลับไปมองข้างหลัง ก็จะพบว่า มีความสำเร็จเล็กๆ ที่เราได้ผ่านมาหลายต่อหลายครั้ง ช่วยสร้างความพอใจและภูมิใจให้เราได้อย่างดีเลยทีเดียว

เปรียบเสมือนเหมือนกับเราวิ่งไป แล้วนาฬิกาจับระยะทางบอกครบจำนวนกิโลเมตรที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เราจะรู้สึกภูมิใจว่าเราทำได้ และมีจุดให้น้ำ มีแตงโมและเกลือแร่เป็นรางวัลเป็นจุดเล็กๆ ระหว่างทางเมื่อเราวิ่งไปถึง

มาราธอนเป็นเรื่องของการวางแผน เปรียบเสมือนการเขียนเป็นโมเดลออกมาข้างต้น ก่อนจะวิ่งได้ ไม่ใช่ว่าเราตื่นมาแล้วซัด 42.195 กิโลเมตรเลย เราต้องศึกษาเทคนิค ทฤษฎี วิธีการ ต้องสำรวจทาง ซ้อมวิ่งระยะยาวเป็นเดือนๆ เพื่อจะได้แตะถึงความลำบากที่จะได้เจอ คือประมาณว่ายิ่งสัมผัสความลำบากได้เท่าไหร่ เราก็จะชินได้เท่านั้นเมื่อลงสนามในชีวิตจริง

วันนี้เราต้องเริ่มต้นกำหนดเป้าหมายใหญ่ของชีวิตนี้แล้วว่า แท้ที่จริงแล้วที่เราเกิดมาในครั้งนี้ เราต้องการที่จะทำอะไรเป็นเป้าหมายใหญ่ แล้วค่อยกำหนดเป้าหมายเล็กๆ เพื่อสนับสนุนเป้าหมายใหญ่เหล่านั้น ภาพชีวิตของเราก็จะชัดเจนขึ้น

ขอบคุณครับ มาราธอนที่สอนให้เราคิดได้แบบนี้

ช่วงนี้ก็ไม่ทำอะไรมากครับ ฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาแข็งแกร่งเหมือนเดิม กับดูแลเรื่องการกินกับการนอนให้ดี

ช่วงนี้จะกลับมาเปิดโหมด เขียนไดอารี่บันทึกประจำวันต่อน่ะครับ เพราะสังเกตุตัวเองมาเมื่อสองสามปีมานี้เหมือนจะไม่ค่อยได้บันทึกอะไรบ่อยเหมือนเมื่อก่อน ตั้งแต่มี Social Media แล้วชีวิตเปลี่ยนไป เพราะมีอะไรก็ไปโพสลง Social หมด จนรู้สึกว่าสะเปะสะปะ ไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอัน

คิดไปคิดมา ถ้าเราทำอะไร แล้วบันทึกเป็นเรื่องเป็นราวใน blog ของเราน่าจะดีกว่าครับ วันละเล็กละน้อย และเผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นมาค้นเจอและเปิดอ่านบ้างในอนาคต

เริ่มต้นที่จะทำก็คงไม่พ้นเรื่องที่กำลังบ้าทำอยู่ตอนนี้นะครับ ก็มีอยู่สามเรื่องคือ

1. ดาวเทียมวิทยุสมัครเล่น
   คิดว่าจะทำเกียวกับวิธีการรับโทรมาตรของดาวเทียมแต่ละดวง เป็นภาษาไทย เผื่อให้ผู้สนใจมาลองเล่นตามกันได้
2. วิ่งมาราธอน
   ก็จะเป็นนแนว บันทึก + ภาพถ่าย + เหรียญในการวิ่งงานต่างๆ เอามาเก็บไว้
3. ท่องเทียวกับลูกๆ
   อันนี้ก็ตามหัวข้อเลยครับ อาจจะมีวิดีโอการท่องเที่ยวมาบันทึกเก็บไว้

สุดท้ายแล้ว ตอนนี้มีอีกหนึ่งบล็อก ที่ทำขึ้นมาเพื่อที่จะบันทึกเป็น logbook การรับโทรมาตรสัญญาณจากดาวเทียมวิทยุสมัครเล่นดวงต่างๆ เพื่อที่จะได้นำข้อมูลมาวิเคราะห์ต่อภายหลัง หรือเป็นการสะสมไอเทม เหมือนเล่นเกมส์ของตัวเองว่าเป้าหมายในการรับดาวเทียมดวงใหม่ๆ ในแต่ละดวงเป็นจำนวนเท่าไหร่ ตอนนี้ link สามารถเข้าไปดูได้ที่ https://chokelive.com/e29ahu/

วันนี้จะมาขอเปลี่ยนไสตล์การเขียน blog จากแนะนำ software มาเป็นเรื่องเล่าตามแนวความคิดละกันนะครับ ในขณะที่เขียน blog เรื่องนี้อยู่ ผมอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในราชธานีครับ ไม่ได้ในฐานะคนป่วย แต่เป็นหนึ่งในฐานะของคนเฝ้าไข้

เรื่องเกิดขึ้นจากเมื่อคืนวานในขณะที่ผมกำลังหลับไหลอยู่ที่ห้องพัก ด้วยอาการ ง่วง เมื่อย เพลีย เนื่องจากฤทของหวัดที่เป็นมานานนับสัปดาห์ หลังจากหยิบโทรศัพท์มาดูก็พบว่ามี miscall เข้ามา 48 สาย!! แต่ไม่ได้ยินครับ เพราะผมปิดทั้งระบบสั่นและระบบเสียง ต่อเนื่องมาจากที่ทำงานเพราะกลัวเสียงไปรบกวนคนอื่น

แรกๆ ไม่ได้คิดอะไรครับ นึกว่าที่ทำงานโทรมาตามงานปกติ ก็เลยรีบนอนครับ !!  เพราะว่าตื่นเช้าจะได้รีบเข้าไปดูว่ามันเกิดปัญหาอะไรขึ้นทั้งๆ ที่ไม่ได้โทรกลับ

แต่ทว่า มันไม่ใช่…

Read more